(1867-1929) Gepensioneerd generaal, gematigd opponent van de ultra-nationalistische legerleiding. Werd op 3 oktober 1918 rijkskanselier in een regering van nationale eenheid. Ontsloeg legerleider Lüdendorf, drong bij Wilhelm II aan om af te treden en benoemde Ebert tot kanselier. Trok zich eind 1918 gedesillusioneerd terug uit het openbare leven.